Panama part I

Hello!

Daar ben ik weer met een nieuw verhaaltje!
Vorige keer zat ik nog in Puerto Viejo, Costa Rica. Samen met frederique door het stadje gewandeld, lekker geluncht en als diner heerlijke guacamole gemaakt! Mjammie!! Het regende hier regelmatig; echt irritant begint het te worden! Het is niet koud, maar je gaat dus niet in de stromende regen lekker op het strand liggen ofzo... Helaas...

Vorige week donderdag hebben we de oversteek gemaakt naar Panama. Hier en daar weer wat dollars betaald, formuliertjes ingevuld, stempeltjes gekregen en over een hele oude spoorbrug met niet echt stevige balken de grens over gelopen. Blijft altijd een mooie gebeurtenis. En je ziet gelijk alweer de verschillen. Daar waar Costa Rica behoorlijk welvarend is (voor het oog in ieder geval), zie je dat Panama weer meer armoede heeft. Van die krotjes als woningen langs de weg.

De rit bracht ons naar de aanlegplaats van onze boot naar Bocas del Toro, een eilandengroep aan de noordoost kant van Panama. Daarna met bagage en al de boot in gestapt en naar het eiland gescheurd. Man wat een snelheid had die boot! Echt gaaf! Ondertussen zelfs nog wat vinnen boven de golven uit zien komen van dolfijnen!
We zitten in een op zich prima hostel; wel wat donker, warm en klein, maar de eigenaresse was echt een cool mens! Zij wist echt alle namen van alle gasten gelijk! Mooie eigenschap, want dan voel je je ook snel thuis!
Bocas staat bekend om zijn mooie stranden, maar ook om de party's. Hier hebben we helaas niks van meegemaakt. Frederique was erg verkouden, en ook bij mij begonnen de eerste nacht mijn darmen raar te doen, wat resulteerde in een behoorlijk aantal nachtelijke bezoekjes aan de baño.
De volgende dag voelde ik me iets beter als gevolg van de pilletjes die ik in had genomen. In de middag zijn we in een piepklein motorbootje naar een ander eiland gegaan. Het leek wel een badkuip waar we in zaten! Na wat onwennig gewiebel was het echter wel super leuk om zo over het water te varen! We legden aan in de 'haven', niet meer dan een steigertje van oude houten planken. "Uh, waar is het strand?", want we dachten dat we daar afgezet zouden worden. Dat was nog een stukje door het bos lopen. Glibberdeglibber door de modderpaden en uiteindelijk hoorde je de golven en twee minuten later stonden we op het strand. Het zou echt een práchtig strand moeten zijn met super mooie zee... Maarrr ik vond het oké, maar zeker niet het mooiste strand wat ik ooit gezien heb. Begin ik nu verwend te worden door die mooie stranden van Aruba!? Misschien wel een beetje... Haha! Anyways, we hebben een bedje gehuurd en heerlijk gelezen en in het zonnetje een tukje gedaan.
'S avonds zijn we met nog twee andere Nederlandse meisjes wezen eten. Was gezellig! En samen hebben we besloten om met zijn vieren naar Boquete te gaan. Ja, dat plaatsje waar die meisjes zijn vermist en de resten zijn gevonden inderdaad.
Omdat ik daar niet alleen heen wilde (ook voor het thuisfront uiteraard) kwam het dus prima uit dat we met zijn vieren gingen.
De volgende ochtend begon mijn buik weer op te spelen met de bijbehorende gevolgen. De bootrit terug was dan ook geen succes voor de buikkrampen die ik al had... Aangekomen aan wal de two-headed-dragon (thnx voor deze benaming Fre!) ontmoet waarbij het er aan beide kanten uit kwam. En toen moesten we nog drie uur in de bus! Aaahhh, wat voelde ik me ellendig. Maar aan die ellende kwam nog geen eind, ondanks de pillen die ik op dat moment als enige voedsel at... Op een gegeven moment heeft de bus voor mij aan de kant van de weg moeten stoppen voor mijn eerste mega gênante 'bush-poop'! Kreeg heel lief van Fre wat zakdoeken van een mede-passagier, maar dit wil ik niet meer meemaken! Pfff. Mam zegt altijd "wat maakt het uit; wie kent je gat in een andere stad!?", maar dat het zo letterlijk zou uitkomen... ;-)
In boquete aangekomen waren alle hostels vol! En uiteindelijk zijn we in de regen (ja, kon er ook nog wel bij) naar een hotel gelopen waar we een vierpersoonskamer hadden. Wel fijn uiteindelijk, zo had ik de wc lekker dichtbij! Haha!
De volgende dag zijn we naar weer terug gegaan naar het hostel waar ze onze bedden hadden gereserveerd. De meisjes zijn die middag naar een koffieplantage geweest, ik bleef in het hostel.
De volgende dag gingen de meiden weer door; maar ik voelde me nog niet goed genoeg voor weer een lange busreis, wilde die gênante ervaring niet wéér meemaken! In de ochtend ging het oke, en ben ik zelf naar de koffieplantage gegaan. Erg mooi landgoed en leuk om te zien hoe dat in zijn werk gaat, van koffieplant tot gemalen koffie. Op aanraden van de eigenaar ben ik die middag toch maar even naar de dokter gegaan, want ik heb nog steeds buikpijn. De dokter dacht niet aan een voedselvergiftiging, maar mogelijk aan een parasiet. Heb bloed laten prikken en vanmiddag moet ik terug voor de uitslag. Heel irritant allemaal, want zit dus nog steeds in boquete en voel me niet op mijn best. Ideale combinatie waar mijn emoties ook af en toe op reageren... Ik heb op al mijn reizen wel een dag van 'heimwee', het gevoel dat ik er klaar mee ben. En dat gevoel heb ik de afgelopen dagen meerdere malen gehad. Ik hoop dan ook dat ik straks goede medicijnen krijg zodat ik mijn laatste anderhalve week met een positief gevoel kan afsluiten!

Kus