Costa Rica, part 1

Ben al weer een paar dagen in Costa Rica, tijd voor een nieuwe update!

Afgelopen zaterdag vertrok ik van San Juan del Sur naar de grens van Nicaragua en Costa Rica. Wat papiertjes invullen hier en daar, stempeltjes in mijn paspoort, en natuurlijk wat dollars betalen. Het miezerde en al hobbelend met mijn rugzak, en klepperend met mijn slippers door de modder, liep ik de grens over! Daarna met de bus naar Liberia om daar vervolgens de bus te nemen naar Tamarindo. Ik zat in een public transport bus als enige blanke. Door alle stops overal en nergens duurde het wel even tot ik er uiteindelijk was!
Maar de lucht klaarde weer op en het was een mooie rit!
Tamarindo is duidelijk een goed ontwikkeld (zoals de rest van Costa Rica in tegenstelling tot Nicaragua), grote resorts en hotels en zelfs een Subway. Ik liep wat rond op zoek naar een hostel en kwam uiteindelijk op een super relaxte plek terecht. Een dorm met fantastische bedden, airco én warm water! De prijzen zijn gelijk drie keer zo duur als in Nicaragua, maar daar was ik al op voorbereid.
Die avond was er een gratis BBQ in het hostel en we zijn daarna met een aantal mensen naar een kroegje geweest. Super leuke eerste avond gehad!
De volgende dag heb ik lekker op het prachtige strand gelegen. Op een gegeven moment kwam er een local met lange haren aan gegaloppeerd op een witte hengst. Wow, wat een plaatje! Wat gekletst en hij vroeg of ik ook wilde rijden. Ja! Natuurlijk!! En zo reed ik de volgende ochtend op de witte hengst over het strand. Heerlijk gevoel weer na zo'n lange tijd niet gereden te hebben! Na het rijden vroeg hij of ik mee ging om de rest van de paarden te bekijken en naar een of ander feest te gaan. Nou nee, het was gezellig, maar zo naïef ben ik nou ook weer niet! Haha! Dat ie dat niet zo leuk vond ontdekte ik toen ik het barretje uit liep naar mijn hostel, of ik even de drankjes wilde betalen. Huh? Die had Manuel toch betaald zoals hij had gezegd? Lekker dan!
Verder heb ik ook ontdekt dat Netflix ook op mijn telefoon werkt! Ook heerlijk wat serietjes gekeken en verder lekker gelezen!

Dinsdag vertrok ik weer verder richting Monteverde, een plaatsje in de bergen en de jungle. Het is hier beduidend frisser, ik heb zelfs mijn schoenen en sokken aan! Gelukkig is het redelijk droog, in tegenstelling tot de verhalen die ik van andere mensen hoorde. Ik zit er in een prachtig hostel, midden in de jungle; ik loop over een hangende brug naar mijn kamer. Je kunt duidelijk zien dat dit ooit een groot hotel is geweest. Ipv daarvan hebben ze in een aantal kamers drie stapelbedden gezet. De eigenaar, Sergio, is echt een gave vent! Weet veel en heeft zelfs voor natuurmonumenten in Nederland gewerkt.
Zodra ik mijn kamer in kwam kennis gemaakt met Jacky, een leuke Engelse. Ietsje ouder, wel prettig! Want de meeste mensen die ik hier ontmoet zijn ongeveer rond de 25 jaar. Ik moet toch langzaam concluderen dat ook ik bij de 'oudere' backpackers behoor! Haha!
Samen gelucht en gekookt in de keuken. Door de toch wat hogere prijzen doe ik nu regelmatig boodschappen voor t ontbijt en lunch/diner. Heb zelfs alweer een keer instant noodles op!

Gisteren ben ik wezen ziplinen. Hangend aan een kabel door de bossen en over de boomtoppen. Wow, echt gaaf! Ook zaten er twee 'Superman' lijnen in; je werd via je harnas aan je rug bevestigd aan de kabel, om zo hangend als Superman over een afstand van 1,5 km over de vallei te vliegen! Whhaaaa!! Ik heb er filmpjes van gemaakt met de camera die op mijn helm zat, die volgen als ik thuis ben. En als afsluiter kon je de Tarzan Swing doen! Die was echt eng! Je zit vast aan je harnas en je houdt de kabel vast, dan gaat het poortje open en val je 3 seconden naar beneden om vervolgens in een rotgang heen en weer te zwieren! Het gevoel dus a la Tarzan, of Jane dan in mijn geval! Te gaaf!!

Gisteravond hebben we een nightwalk gedaan. Onze gids was super! Ongelofelijk hoe hij insecten, maar ook grotere beesten kan spotten in het pikkedonker, met alleen het licht van de zaklamp. We hebben luiaards gezien, vogelspinnen, uilen, wandelde takken, vuurvliegjes, en zelfs lichtgevende boomwortels. Het meest spannende was echter nog de weg terug. Het was pikkedonker en modderig en we moesten afdalen. De enige schoenen die ik bij me heb en aan had waren mijn All Stars; zonder ook maar enig profiel of grip! Whhhaaahaa; aan de hand van Sergio glibberend en glijdend naar beneden. Heb me nu ook één moment echt Jane gevoeld toen ik me letterlijk moest vastgrijpen aan een liaan om een paar meters naar beneden te glijden! Hihi!

Ik heb gisteren niks van mijn avonturen op Facebook willen posten, want de dag van nationale rouw heeft mij ook geraakt. Het is vreemd om zo ver weg te zijn. Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen bij elk verhaal, elke foto elk filmpje dat ik zie. En het is dan lastig uit te leggen aan mensen die amper van het drama hebben gehoord.

Vandaag houd ik het rustig (ook de dollars probeer ik in mijn portemonnee te houden, want voor alles betaal je hier); morgen ga ik verder naar La Fortuna.

Liefs Fleurtje