Nicaragua, part 2

Wat een leven heb ik op dit moment toch! Ik geniet met volle teugen van Nicaragua! De vriendelijke, aardige mensen; de natuur; de stranden; de honden overal en nergens; het heerlijke weer; het goedkope eten en drinken; wat wil je nog meer!!

Dinsdag vertrok ik van het enigszins vertrouwd geworden Granada. Maar het was goed. Ik begon het een beetje zat te worden elke avond om zes uur thuis te 'moeten' zijn voor het eten en vervolgens een beetje te 'moeten' hangen. Miriam (mijn Canadese roommate) en ik zaten maandag lekker op het terras, we smsten dat we wat later waren, maar toen we thuis kwamen had ik de indruk dat Vanessa daar niet echt 'amused' mee was. Het afscheid was dan ook niet echt hartelijk... Nou ja, jammer dan! Gracias voor de homestay! Marlon, mijn Spaanse leraar, die zal ik wel missen! Echt een toffe gozer met een redelijk Europese gedachtengang!

Dinsdag met een shuttlebus en Ferry vertrokken naar Isla Ometepe, een vulkanisch eiland in Lake Nicaragua (denk dat heel Nederland in dit meer past). Bij aankomst stond de eigenaar van het hostel waar ik heen wilde toevallig te wachten met zijn brommer voor backpackers. Of ik bij hem wilde slapen? Ja!! Dus, hoppa, met grote rugzak en al achterop gesprongen en naar het hostel gereden!
Daar aangekomen een heerlijk twee persoonsbed voor mezelf in een kamer met nog vijf andere meisjes. Met twee van hen, Amerikaanse, had ik gelijk contact. Samen wat gegeten en gedronken. Het dorpje is niet groter dan een twee 'grote' straten en voelt echt uitgestorven. Maar in een barretje was het happy hour; twee mojito's voor €0,75!! Wow!!
De volgende dag hebben we scooters gehuurd en hebben we rond het eiland gereden. Van een mooi viewpoint van de vulkaan, tot strand, tot het meest heldere meertje dat ik ooit heb gezien! Wat een heerlijke dag!
Omdat ik het nou niet zo nodig vond om de vulkaan daadwerkelijk te beklimmen, ben ik de volgende dag weer verder gegaan. En tot mijn grote verrassing gingen de Amerikaanse meisjes ook mee, altijd leuk! Helemaal omdat zij heel normaal zijn en mijn beeld van de toch vaak luidruchtige Amerikaan iets genuanceerd hebben! Haha!

We zijn naar San Juan del Sur gegaan; de naam zegt het al, aan zee. Ik zit in een leuk hostel met een rooftopbar met leuke mensen. De meesten zijn hier om alleen maar te surfen en te feesten... Niet helemaal mijn spot nu, maar oke... En het feit dat het hostel niet even CNN op wilde zetten ivm de vliegtuigcrash en het kapotte internet, ben ik hier wel een beetje klaar. Vandaag ben ik wel met twee Nederlandse meisjes naar een strand verderop gegaan; lekker geluierd en voor het eerst een beetje verbrand! Ach ja, ook dat hoort er bij!

En nu zit ik heerlijk aan het strand met de zonsondergang deze blog te schrijven, met een koud biertje en een overheerlijke hamburger (mijn eerste sinds mijn vertrek, was even klaar met de 'rijst met kip') voor me op het tafeltje.
Morgen vertrek ik weer; de grens over, naar Costa Rica!
Hastaluego!!