Derde treinreis en Mongolië

Deze blog gaat voornamelijk over mijn zevendaagse Tour door Mongolië. En eigenlijk hoef ik maar één woord te gebruiken: onbeschrijfelijk!!

Maarrrr, toch heb ik braaf bijna elke dag geschreven. En omdat ik een week geen WiFi heb gehad, in één keer een zeer lang reisverslag...

Woensdag 12 september
Zondagmorgen, 9 september, om 05:30 ging de wekker alweer. Op naar het station en een nieuwe treinreis, van Irkoetsk naar Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. Op het perron werden we blij verrast, want er stond gelukkig een Russische trein! My god, wat waren we blij! Weer fijne bedden en de toilet rook dit keer zelfs naar roosjes. Na de provodnik een sleutelhanger met een Nederlands klompje te hebben gegeven leek het alsof ze nog beter haar best deed om ons treinstel spik en span te houden.
De dag vloog eigenlijk heel snel voorbij, gek hoe snel je went aan de lange afstanden en uren in een trein. Ik denk dat de treinreis van Schiphol naar den bosch straks omvliegt, dat uurtje stelt natuurlijk niks meer voor.
De avond en nacht waren wat minder prettig; van 20:00 tot 22:00 uur stonden we stil bij de grens van Rusland. Paspoortcontrole, een securitycheck en zelfs een hond kwam langs de coupes snuffelen. Daarna reed de trein een stukje door een soort niemandsland en van 23:00 tot 00:30 precies hetzelfde liedje aan de grens van Mongolië. En na een kort nachtje verlieten we om 07:15 de trein in Ulaanbaatar. Na een incheck en een ontbijt hadden we een stadstour naar wat tempels en een groot plein. Iedereen lijkt wat vermoeid te worden, en ook ik had geen zin in een lange excursiedag. Ook schijnt de zon voor het eerst niet, en dat lijkt ook zn ding te doen. Dus rond het middaguur hebben Ingrid en ik de groep verlaten en zijn we voor Kashmir gaan shoppen. Mongolië staat daarom bekend, en ik ben dan ook goed geslaagd! Wat een prachtige stoffen!
Na een klein, maar comateus dutje ben ik met een subgroep aan het eind van de middag naar een Mongoolse muziek/dansuitvoering geweest. Super toeristisch natuurlijk, maar we werden blij verrast. Wat een prachtige zang en dans! Ben blij dat ik gegaan was. En na een typisch Mongools diner Mn tas herpakt, de laatste belletjes gedaan en berichtjes gestuurd, want ik zou de komende zeven dagen geen internet hebben... dat zal wel even wennen zijn, maar ook wel lekker!

Vanochtend begon dan een van de hoogtepunten van mijn reis. Een zevendaagse Tour door het binnenland van Mongolië. Vier oude Russische busjes stonden voor het hotel op ons te wachten. Er zijn vier vaste drivers en een lokale gids die ons gedurende deze dagen gaan begeleiden. Ik zit de eerste dag met Nikita en de vier Belgen in de bus. De beste groep vind ik! Tony en Pol zijn hilarisch en we lachen ons suf met de mannen! Wat kunnen zij moppen tappen! Heerlijk om grappen over en weer te maken. Het is altijd fijn om een paar Belgen in je groep te hebben, hahaha!
Na ongeveer een uur in de ochtendfile over een stuk van 5 km in ulaanbaatar verlieten we eindelijk de stad. De file was echt niet normaal, hoe iedereen hier rijdt, idioot. Daarna reden we nog door wat in aanbouw zijnde buitenwijken; er worden hier ontzettend veel flats uit de grond gestampt, echt ongelofelijk. En daarna, eindelijk, begon het typische uitgestrekte landschap van Mongolië. Voor ongeveer 200km reden we over een geasfalteerde weg. Niemand op de weg, prachtige uitzichten, de zon schijnt, blauwe luchten. Het is echt onbeschrijfelijk, zoooo mooi! De heuvelachtige graslandschappen kleuren van groen naar geel naar rood, onder andere doordat de kleine bloemetjes bloeien. Regelmatig zien we kuddes paarden, koeien, geiten, schapen en zelfs kamelen. Ook zwermen er heel veel roofvogels in de lucht. We stoppen waar we willen om foto’s te maken of een bushplasje te doen (lastig zonder enige bossage en enkel kale landschappen, Haha!).
Op een gegeven moment verlaten we de geasfalteerde weg en rijden we door het verlaten achterland over hobbelige weggetjes. Het tempo blijft hoog liggen en we scheuren en lachen met onze bestuurder Bata. Het landschap veranderd langzaam in wat meer heuvelachtig en er zijn meer rotspartijen.
Rond 14:00 komen we aan in ons ‘kamp’. Een paar gertenten en een grotere tent die dienst doet als restaurant, en er is ook een toiletgebouwtje; eigenlijk gewoon een camping, maar dan op zn Mongools, geweldig!!! Na de lunch gaan we naar een aantal mooie plekken in de omgeving om daar wandelingen te maken. Ik word bijna emotioneel van de omgeving en uitzichten, het is echt fantastisch, net alsof je in een nationale Geographic uitzending staat.
Na een mooie zonsondergang komt er een kudde paarden naar een waterplaats om te drinken, en wij krijgen ondertussen lekker te eten. Ik ben blij met de groep, iedereen kletst met iedereen en er valt niemand buiten de boot. De grappen rollen over de tafel en we lachen met zn allen. Zo kruipen we de tent in en ik ben benieuwd naar de dag van morgen!

Donderdag 13 september
De eerste nacht in de gertent was even wennen. We hadden de kachel aan laten maken en toen we naar bed gingen was het me toch warm in de tent! En na een uur was het niet meer te houden, echt een sauna. Bregje haalde de beheerder van het kamp er bij en zelfs die viel bijna achterover de tent uit van de hitte, Haha! Dus even de deur open gelaten om de vrieskou binnen te laten. Dat hielp gelukkig wel. Het slapen daarna was weer een hel, door het ontzettend dunne matras. Mijn heupen zijn ondertussen gevoelsmatig blauw! Pffff...

Na een vroeg ontbijt stond er een lange busdag op het programma. We mochten ruilen van busje, maar ik blijf lekker bij Nikita en de Belgen. De rit is 400 km door de Gobi woestijn naar het zuiden van Mongolië. Het landschap was vooral aan het begin wat eentonig, graslanden hoe ver je kunt kijken. Maar tegen de lunch rijden we naar een klif met een prachtig uitzicht. Dat maakt de lange rit meer dan goed!
Tegen zes uur komen we aan in het nieuwe tentenkamp, meer een roompot-vakantiepark! Dit is echt ‘glamping’; heel veel Gers, prachtig ingericht (en dikke matrassen!), super grote en mooie wasgelegenheden en het restaurant is bijna een veredelde vreetschuur. Het voelt een beetje dubbel, het kamp van gisteren voelde zoveel authentieker en persoonlijker, maar even een lekker bed is wel een fijn vooruitzicht!

Vrijdag 14 september
Na heerlijk geslapen te hebben vertrokken we na het ontbijt weer naar het volgende kamp. Het regende licht, het was koud en er was wat natte sneeuw... hmmm, minder... en onderweg veranderde het landschap in een witte deken. Sneeuw! Veel sneeuw! Dat had ik niet verwacht! We hobbelden door de sneeuw naar een kloof, echter konden we halverwege niet meer verder door de slechte wegcondities. Dan maar te voet verder. Het was echt bizar, lopen door de sneeuw in de Gobi Desert! Zelfs de drivers maakten foto’s, het had er nog niet vaak zo vroeg gesneeuwd. Het was koud, maar echt heel mooi. Na de wandeling gingen we met de busjes weer verder. En ineens, vanuit het niets reden we van de sneeuwvlaktes het droge landschap weer in. Het zonnetje begon weer te schijnen en we reden door wederom een prachtig landschap. Het is zo afwisselend, zo mooi. Nu stopten we voor de lunch bij een nomadenfamilie. Leuk om te zien hoe zij leven. De middagwandeling door prachtige duinen in het zonnetje stond in een mega contrast met de sneeuwwandeling van de ochtend! Daarna weer het busje in en onderweg naar het kamp stopten we nog op een hele mooie klif. Het lijkt wel alsof ik elke keer in herhaling val met alle landschap beschrijvingen, maar stuk voor stuk is het echt elke keer prachtig en afwisselend. Hier kan ik geen genoeg van krijgen.
Het kamp ligt er prachtig bij, met uitzichten tot de horizon en de bergen met sneeuw. De sterrenhemel is dan ook weer onbeschrijfelijk; zonder restlicht van steden, in de vrieskou is het een bijzondere ervaring. Dit was pas dag drie! Nog vier tourdagen te gaan, ik blijf benieuwd!

Zondag 16 september
Gisteren vertrokken we weer naar een volgend kamp. Als eerste stopten we bij een bos. Huh? Ik zie helemaal geen bomen, enkel struikjes van 20cm hoog... naja, die konden groeien tot 2 meter, alleen nu waren ze allemaal heel kort. Okeeee... halverwege de ochtend stopten we bij een dorpje met slechts 300 inwoners, maar wel zes supermarkten! Stel jezelf hier niet veel bij voor hoor, kleine ruimtes waarin ze hetzelfde verkopen.
we hadden een korte rit, rond de lunch kwamen we alweer in ons nieuwe kamp aan. Heel mooi gelegen aan een riviertje. Het weer is ook weer prachtig, strakblauwe luchten, geen wolkje aan de lucht en overdag een prima temperatuur (‘S nachts is het al wel erg koud door de heldere luchten). Die middag zijn we met zn allen een wandeling gaan maken naar een aantal ruïnes van een tempel. Mooi, maar meer dan een hoop stenen was t ook niet... ach ja, je kunt niet altijd geluk hebben, en het landschap maakt het toch meer dan goed!
‘Savonds weer gegeten in het kamp. Dit is trouwens allemaal inclusief en wordt goed verzorgd, en stiekem gelukkig ook naar de westerse smaken; dus veelal kip en rund, en soms lamsvlees. Het ontbijt bestaat eigenlijk altijd uit brood, jam, een eitje en soms wat fruit. En als lunch picknicken we gedurende de dag ergens in het gras met een lunch die door het kamp van te voren is klaargemaakt. Niks te klagen dus!

Vanochtend vertrokken we vroeg, met een lange reisdag voor de boeg. En al gauw na het ontbijt kreeg ik erge maagpijn. Steken en krampen, en dat op een zeer bumpy dirthroad... niet heul fijn... Tijdens de lunch wat medicijnen van de Belgen gekregen en toen ging het al snel weer beter. De wisselende landschappen maken ook vandaag de dag; van vlakke graslanden naar groene alpenweiden, naar uitzichten over een kabbelende rivier tot met vulkanisch gesteente gevulde heuvels. En met daartussen natuurlijk weer kuddes dieren en hier en daar een Ger waar een Mongoolse familie zeer afgelegen woont.
We slapen vanavond in een kleiner en authentieker kampje, inclusief harde bedden... maar wel weer mooi gelegen aan een rivier. Ik geniet nog steeds met volle teugen!

Maandag 17 september
Gisteravond na het eten hadden we een kampvuur onder de sterrenhemel, dat was lekker. Want man wat is het koud ‘s nachts! Ik raakte aan de praat met een Hongaar die in zn eentje aan het reizen was. Hij had die middag een paardrijtocht gedaan en liet wat filmpjes zien! Nou, dat leek me wel wat! Ook Nikita was gelijk enthousiast. En hij regelde het contact met de lokale gids en vanochtend stonden de gids, zn neefje en vier Mongoolse paarden te wachten. Onze eigen gidsen waren enigszins bezorgd, want dit was niet via de organisatie geregeld, maar dit hadden we zelf gefikst. De rest ging met de busjes naar een waterval en wij gingen lekker te paard. Man wat een ervaring!! Het zijn van die minipaardjes, maar mega sterk. Rotsen of kuilen, het maakte ze niet uit. Het weer was schitterend, maar koud!! Het stuk naar de waterval stapten we veel. We zagen weer veel dieren onderweg en ook nomaden die hun yaks (grote koeien) aan het melken waren. De jongens zongen ondertussen Mongoolse liederen, echt leuk! Nikita en ik zongen daarna het Wilhelmus, dat werd erg gewaardeerd, Haha!
We stopten bij de waterval waar we de anderen ook tegenkwamen. Tijdens de stop binden ze de voorbenen van de paarden met een touw vast en zo blijven ze braaf staan. Dat hoeven we thuis niet te proberen, onze paarden zouden de tent afbreken! Haha!
Daarna reden we weer terug, dit keer veel in draf en hele lange stukken in galop en rengalop! Man, dit is echt mijn Mongoolse droom! Galopperend over de Mongoolse prairie, de wind in je haren, de zon op je gezicht, geweldig!! Wat een ervaring! Helemaal hyper kwamen Nikita en ik terug op het kamp, waar de anderen met de busjes weer waren teruggekeerd.
Na de lunch hadden we een redelijk korte rit naar het volgende kamp. Maar, afstand zegt hier niets over de tijdsduur in de bus. Want we klotsten een paar uur over vulkanisch gesteente, en dat gaat niet zo snel... maar goed, ook vandaag was het uitzicht mooi! Veelal langs de oever van een rivier. Vanavond slapen we in een kamp vlakbij een dorpje; daar gaan we morgen een aantal plekken bezoeken.

Woensdag 19 september
Gisterenochtend bleven we in de buurt van het kamp en zijn we naar een tempelcomplex gegaan. Na een kwartier had ik alles wel gezien, maar we bleven helaas twee uur... dat is soms een nadeel van een groepsreis, op dit soort momenten moet je je even aanpassen. Maar gelukkig is het weer warm en zit ik samen met wat meiden in de zon. Na een stop bij de supermarkt hadden we nog een lunch in het kamp en daarna vertrokken we naar ons laatste kamp. Gelukkig maar een rit van twee uur, de rest van de middag heb ik heerlijk in het zonnetje een boek gelezen.

Ik begin een beetje reismoe te worden, en al pratend met anderen ben ik niet de enige. Op mijn eigen reizen heb ik altijd wel een paar luierdagen waar ik weinig onderneem, daar is op deze reis weinig tot geen ruimte voor. Dat wist ik op voorhand natuurlijk wel, maar nu begin ik het ook te voelen.
Gelukkig viel ik in diepe slaap en vanochtend ging om 06:00 de wekker weer. De laatste rit in Mongolië staat op het programma, terug naar Ulaanbaatar.
Zes uur later zijn we in Ulaanbaatar aangekomen en hebben we het mega grote standbeeld van Chengis Khan bezocht en beklommen.

Morgen verlaten we Mongolië en gaan we weer verder met de trein, naar onze eindbestemming Beijing!