Santa Clara & Trinidad

Mijn laatste vrijdagavond in Havana ben ik samen met wat klasgenootjes uitgeweest in de "Fabrica de Arte", the place to be volgens zowel de locals als de studenten. Het was een soort van nog grotere Verkadefabriek meets de Boulevard van Den Bosch. Er waren op diverse plaatsen barren. Er was een verdieping met kunst, een theater waar diverse moderne dansen werden uitgevoerd, een filmzaal, een restaurant, een zaal met een live band, die zowaar Rock speelden. Een locatie die je niet zomaar verwacht in Cuba, erg leuk! Het was super gezellig! M'n Spaans nog wat geoefend, wat gedronken en gedanst. De volgende ochtend werd ik met een klein katertje al weer op tijd wakker, want m'n taxi kwam me ophalen om me naar Santa Clara te brengen. Hier zou ik één nachtje blijven, dat was toch echt wel genoeg volgens m'n casa-oma. M'n casa-oma in Havana had me het adres aangeraden en daar werd ik keurig afgezet. Ik vroeg daar hoe ze mijn casa-oma van havana kende. "Oh, nee, ik ken haar niet. Ik heb alleen ooit gasten naar haar casa verwezen". Oke, zo werkt dat dus. Ik probeerde een gesprekje op gang te brengen en wat vragen over de casa te stellen. Maar ja hoor, na vijf minuten stond er wederom iemand bij de deur, ik mocht met hem mee! Weer durven ze niet direct te zeggen dat ze vol zitten en bellen ze een bevriende casa. Maar ook nu pakte dat weer prima uit! De casa was super schoon, mooi en met een fijn plaatsje waar je buiten kunt zitten. Ik voelde me niet heel erg lekker die dag, buikpijn. Dus ik had besloten om nog een dagje extra te blijven.
Die middag had ik wederom een paniekmoment met m'n e-reader; ik had een ongelukje met m'n fles water die in m'n rugzak zat: ik had de dop er niet goed opgedraaid. En terwijl ik door de straten liep dacht ik al: "wat drupt er toch tegen m'n kuiten aan!?". Ja hoor, m'n halve tas stond blank inclusief m'n e-reader!! Neeeee!! Hij begon gelijk te kuren en met horten en stoten kreeg ik hem soms aan de praat. Uiteindelijk hem een nachtje met rust gelaten en de volgende morgen deed hij het weer!! Pffffiieeuuwww, want ik zat midden in een lekker boek! Hahaha!

Zondag voelde ik me dan ook weer helemaal beter en heb ik Santa Clara nog bekeken. Santa Clara is de plaats die vooral bekend is om Che Guevara en zijn overwinning. Ik ben daarvoor op diverse plekken geweest; een groot standbeeld, het mausoleum, de treinwagons waarmee de revolutie werd gewonnen en nog een ander beeld. Kriskras door de stad. Ik heb genoten! Het is heerlijk om even uit de grote stad te zijn en het centrum heeft een prachtig centraal park/plein waar echt iedereen samenkomt. En nog een voordeeltje, er zijn gewoon geen toeristen! Hoewel de Cubanen behoorlijk luidruchtig zijn is het heerlijk rustig! En achteraf denk ik dat m'n casa-oma van Havana mogelijk nog nooit in Santa Clara was geweest, Haha!

Maandagochtend werd ik weer door een taxi collectivo opgehaald en naar Trinidad gebracht. Onderweg door het prachtige bergachtige landschap gereden. In Trinidad ben ik weer viavia (je raakt er aan gewend, en één ding is altijd zeker: er is hoe dan ook érgens een kamer vrij bij een familie) in een casa terecht gekomen. Ik ben de enige gast in de enige kamer van de casa en m'n familie spreekt geen enkel woord Engels. Maar dat maakt niet uit, ik weet inmiddels enigzins in het Spaans te converseren, ondanks dat ik grammaticaal nog veel fouten maak. Maar wie maalt er om!
Het centrum van trinidad is echt een heel mooi plaatje. Het is Unesco, en daardoor is de stadskern redelijk onderhouden en zijn de huisjes mooi geschilderd. De keien op de straten, de gebouwen, de paard en wagens geven echt het gevoel dat je terug in de tijd bent gegaan. Bijzonder!
De paard en wagens zijn trouwens de taxi's of kleine vrachtwagens voor de Cubanen. Geen enkele toerist gebruikt ze. Gelukkig maar, want m'n hart breekt soms als ik die arme beestjes zie zwoegen met karren vol mensen of soms ook betonblokken. Het centrum is wel wederom erg toeristisch, maar m'n casa zit gelukkig net iets van t centrum af, daar waar het gewone Cubaanse leven plaats vindt.
Dinsdag ben ik een dag naar het strand (Playa Ancon) geweest. Lekker om even aan de zee te zijn en uit de stad. In de bus ontmoette ik een aardige vrouw uit Guatemala. Zij sprak me aan of het oke was of we samen op het strand konden verblijven zodat we omstebeurt ook op elkaars spullen konden letten als we gingen zwemmen ofzo. Want tja, ook dat zijn lastige praktische dingen als je alleen reist: wie let er op je tas met waardevolle spullen als je de zee in wil? Het was een zeer bereisde en intelligente dame waar ik leuke en interessante gesprekken mee heb gevoerd. Zij corrigeerde mijn Spaans, en ik haar Engels. Dat zijn toch altijd weer de leuke bijkomstigheden; je komt bijzondere mensen tegen met bijzondere verhalen! Savonds hebben we samen nog wat gegeten en gedronken in het centrum.
Vandaag, woensdag, is m'n officiële laatste dag. En zoals ik dat elke reis ervaar, dan heb ik er geen zin meer in om nieuwe dingen te ondernemen. Of ik nou een week op vakantie ben of vier weken. Dan ben ik mentaal al met de terugreis bezig. Dus ik heb besloten om deze dag wederom lekker op het strand door te brengen met m'n boek. Na een verfrissende douche schrijf ik nu deze laatste blog op de trappen van Plaza Major, met een lekkere pina colada naast me. En morgen, morgen ga ik weer naar huis! Bedankt voor het volgen van m'n Cubaanse avonturen en graag tot een volgende keer!!
Liefs