Hiroshima en Nagasaki

Dit reisverslag schrijf ik in de trein naar mijn nieuwe bestemming Kagoshima.

Vorige keer kwam ik aan in het hostel in Hiroshima, en ik dacht gelijk "oh nee!! Ik wil hier niet slapen", en had een soort van een klein dipje. Het hostel zag er zo donker en shabby uit, met wiebelstapelbedden, muffe lucht en geen andere gast te zien. Hmmm, dan maar met mijn boek naar het dakterras met wat blikjes drinken, dan kom ik mijn avond ook wel door. Tien minuten later kwam een Duitse jongen bij me zitten en een half uur later mijn kamergenootje voor de komende nachten, een heel leuk Engels meisje. En zo was m'n dipje héél snel over! Hele leuke avond gehad op t dakterras!
De volgende dag ben ik hiroshima gaan ontdekken, van een mooie Japanse tuin, tot natuurlijk het museum en de monumenten mbt de atoombom; erg indrukwekkend!
Die avond ging ik met dezelfde mensen van mijn hostel naar de haven om het vuurwerk te gaan zien. Er was een of andere vuurwerkshow, weet de reden nog steeds niet, maar het was prachtig!! Wat een klappers, wat een spektakel! Stond net als iedereen (héél veel Japanners in mooie kimono's) te joelen en te applaudisseren na de laatste finale klappers, kippenvel!
Daarna een vreselijke tramrit naar het centrum, het was zooooo druk en iedereen ging met de tram natuurlijk! Maar goed, , ook weer overleefd en een biertje maakte snel alles weer goed! Al met al een super leuke dag!

Maar ondertussen kon ik praktisch niet meer lopen door de pijn aan mijn voeten door mijn continue blaren, ik kreeg zelfs blaren ónder blaren! Mijn kleine teentjes had je bijna net zo goed kunnen amputeren! Maar wel doorlopen, want tja, anders zie je niks van t land! Tot ik dacht dat het wel een goed idee was om toch maar eens nieuwe schoenen te gaan kopen. En dat is gelukt de volgende dag. Ondanks het gebrek aan Engels van de verkoper kwam ik een heel eind: ik wees gewoon naar de blaren op mijn blote voeten en zei "auuuuu" en trok een pijnlijk gezicht. Hij wist natuurlijk gelijk wat ik nodig had! Pijn is universeel! Haha! Duurste uitgave deze reis, maar met mijn nieuwe schoenen én nieuwe supersonische sokken loopt Fleurtje weer fluitend rond!
In de middag ben ik naar een eilandje gegaan met een "shrine" die daar in het water staat, een erg mooi plaatje! En 's avonds eindelijk mijn boek uitgelezen, vond t nu niet erg dat er niemand was, Haha!

De volgende dag vertrokken naar Nagasaki. Daar aangekomen ingecheckt in het hostel en gelijk met twee kamergenootjes sushi wezen eten in zo'n restaurant met weer het sushitreintje dat langs de bar rijdt; je pakt er af waar je zin in hebt en rekent uiteindelijk het aantal bordjes af. Ideaal, goedkoop en heerlijk!
De dag er op ben ik door nagasaki gelopen, leuke stad met een grachtje, bruggetjes en oude trammetjes. Naar een mooi park geweest, een kerk en ook hier naar het museum en monument van de bom. En aan het einde van de dag mijn wasje gedaan en in de airco liggend op bed even bijgekomen. Het was zo ontzettend benauwd, vreselijk! En dan ben je dus ook de hele dag zeiknat van het zweet en de luchtvochtigheid! Bleh!!
Gisteren met de Nederlandse jongen van mijn kamer naar een Nederlands pretpark gegaan: "Huis ten Bosch". Echt heel bizar, ze hebben veel beroemde gebouwen 1 op 1 nagebouwd, zoals de Dom, het paleis Huis ten Bosch, kasteel Nijenrode, Amstelhotel, de molens, en nog veel meer! Enige wat erg tegenviel was dat er geen Nederlandse eten was! Niet eens een pakje stroopwafels kunnen ontdekken! Verder was t een beetje saai voor volwassenen, de attracties zijn duidelijk geënt op kinderen. Één keer stonden we een half uur in de rij voor wat wij dachten dat het een supersonische 3Dfilm zou zijn of zoiets (mijn Japans gaat nog steeds niet verder dan "hallo, bedankt en sorry"). En er werden maar mondjesmaat mensen elke keer binnengelaten. Er hingen veel kleurplaten, en we kregen al een voorgevoel dat dit een andere "attractie" was... En ja hoor, we mochten eindelijk binnen!! Was het een ruimte waar kinderen een kleurplaat kregen en konden kleuren!! Whhhahahaha, piste bijna in mijn broek van het lachen! En de dame vroeg serieus of wij geen kleurplaat wilden maken! Uhhhh, nee, bedankt!!
Maar goed, het was al met al ook hier weer een leuke dag!

De laatste dagen breken nu aan. Ik ben inmiddels bijna bij mijn hostel in Kagoshima en zal ik dit bericht posten zodra ik WiFi heb!
Liefs Fleurtje