Van Siem Reap naar Sihanoukville

Zo, daar is ze weer! Dit keer vanuit Sihanoukville, aan de kust van Cambodja!

Zondag ben ik met de boot vanuit Siem Reap naar Battambang gegaan. Pick-up bij het guesthouse was om zes uur in de ochtend. Mij kennende zat ik natuurlijk al om half zes klaar. Ook wetende dat het ontbijt hier altijd even wat tijd in beslag neemt. En zie hier, om vijf voor zes was mijn stokbroodje met jam klaar! Maar natuurlijk was de pick-up niet op tijd, en kon ik tot kwart voor zeven wachten en rustig mijn ontbijtje nuttigen!
Het busje was al helemaal vol, dus ik moest op mijn backpack zitten om enigzins het ritje uit te zitten. Gelukkig duurde het maar een twintig minuutjes toen we bij de 'haven' kwamen. Daar lag onze boot klaar. Je kon op het dak zitten of onderin op houten bankjes (geen ramen overigens ofzo). Ik koos 'veilig' voor een houten bankje, varen op water is nooit mijn meest favoriete bezigheid. Bovendien scheen de zon best fel, en verbranden doe ik erg snel (anderen ook, bleek wel aan het einde van de dag!). Maar de loney planet beschreef deze boottocht als een van de mooiste in Cambodja. En dan moet je dat natuurlijk wel gedaan hebben he! De lonely planet schreef al dat de tocht tussen de vijf en de negen uur zou kunnen duren. 'Huh?', dit is dus afhankelijk van het regenseizoen en de waterstand! Ach het is regenseizoen dacht ik, ik zal er wel vijf uur over doen! Hmmmm, hoe lang het uiteindelijk duurde hoor je zo!

We voeren over een riviertje naar het grote meer Tonlé Sap (dat tot Phnom Penh reikt). Midden op het meer kregen we 'pech', dacht ik. Vast wat waterplanten in de motor ofzo... We lagen stil, de Cambodjanen druk aan het praten, de motor maakte rare geluiden. Twee van die mannen deden hun broek uit, en gingen uitzoeken wat er aan de hand was. En toen ze uit de boot sprongen was meteen duidelijk wat... Ze kwamen tot kniediep in het water! Met andere woorden, we waren 'gewoon' vastgelopen! Hahaha! Ongelofelijk! Midden op een groot meer waarvan je denkt dat die echt diep is! Maar wat duwen en trekken en we konden weer verder!

De tocht was inderdaad heel erg mooi. We vaarden langs de bekende 'floating villages', waar je normaal voor 25 dollar per dagtrip heen kon. Echt alles drijft daar, van huisjes, tot scholen tot een katholieke kerk! Prachtig! Mensen vissen veel, wassen zichzelf en hun kleding in de rivier, etc. Soms stopten we ergens omdat iemand in of uit de boot moest. Ook hier zwaaien de kinderen vanaf de waterkant naar ons 'barangs' (witte internationale mensen). Blijft leuk!

Na de lunch vaarden we een kronkelende rivier op. Het was erg duidelijk geworden dat de waterstand, ondanks het regenseizoen, erg laag stond! We liepen ongeveer in elke bocht vast! Pfff, het was echt manouvreren voor de 'kapitein' en voor die mannen met hun stokken. Ook moesten we telkens gas terugnemen als er kleine bootjes langskwamen, anders zouden die door onze golven worden verslonden! De boot had ook een toeter die voor elke bocht zijn komst aankondigde. Maar ondanks het getoeter zijn we zelfs nog gebotst met een tegemoetkomende boot! Niet hard gelukkig, geen schade!
Na een uur of zes begonnen mijn billen een beetje te slapen! Zelfs míjn billen! Ik wist gewoon niet meer hoe ik moest gaan zitten. Kun je nagaan hoe de dunnere mensen op de boot zich voelden! Jammer dat ik het kussentje dat ik mee wilde nemen op het laatst thuis toch maar uit mijn backpack heb gelaten!

Maar je raadt het al, we kwamen na negen en een half uur gebroken aan in Battambang. Hier bleek wel dat sommige mensen de zwemvesten als kussentjes hadden gebruikt! Slim!

In Battambang had ik een dagtrip achterop een 'moto' (scooter) voor de volgende dag geboekt. Die avond verder weinig meer ondernomen, was behoorlijk gaar!

Maandagochtend stond ik klaar, en er bleek nog een barang mee te gaan, een Duitse jongen. Dus met z'n vieren op twee scooters zijn we lekker wezen toeren door het binnenland rondom Battambang. Het is echt heerlijk om rond te rijden door de velden waar vanalles en nog wat wordt verbouwd.

We hebben een trip gedaan met een 'bambootrain'. Er ligt hier een oude spoorlijn die alleen nog wordt gebruikt door de locals om van de villages naar de stad te komen. Het 'treintje' bestaat uit twee paar treinwieltjes (echt veel kleiner dan de 'normale' treinwielen) waarop een soort van plank van bamboe ligt met een motortje. We gingen er met onze scooters op. Het ging echt best hard, super tof! Ook kwamen we tegenliggers tegen... Het treintje die het zwaarst beladen is mag op de rails blijven, de ander wordt in een minuut ofzo gedemonteerd en naast de rails gelegd. Wij mochten blijven vanwege onze scooters! En daarna weer verder! Leuke ervaring!

Vervolgens zijn we naar een tempel gegaan waar we kwamen na vele traptreden te hebben geklommen! Pfff! Warm! Ook was er een soort van festival bezig omdat het iets van 'regenseizoendag' was. Ach ja!

De laatste bestemming was weer een tempel op een berg en de 'killing cave'. 'Uh, motodrivers, kunnen jullie ons niet brengen!?' nee, dat kon niet. Hmm, oke, wij dus weer klimmen. Rijden er ondertussen een aantal motos en auto's langs ons! Grrrr! Maar goed, beetje klimmen kan ook geen kwaad! En het uitzicht was dan ook de klim echt waard! Super! Toen op zoek naar de grot. Niemand sprak hier engels en de bewegwijzering ontbrak ook. We kwamen weer bij een andere tempel, en ik had dorst. Dus ik vroeg daar om water. Ja hoor zei een monnik, kom maar. Krijg ik dus heerlijk lokaal water in een beker. Erg lief, maar dat drink ik liever niet... Maar goed, uit beleefheid natuurlijk wel een aantal slokken genomen, en ik leef nog steeds! En gelukkig wist hij waar de grot was, nog geen tien meter verder lopen!

De naam 'killing cave' zegt het al, er zijn hier mensen vermoord tijdens het regime van de Khmr Rouge. Brrr, je ziet hier veel schedels en botten. Afschuwelijk, kreeg echt rillingen van die plek. Ik ben op dit moment ook een boek aan het lezen over de ervaringen van een jong meisje in die periode, behoorlijk heftig. Dan kun je je het een beetje voorstellen hoe het toen was. En dan is de grot maar een voorproefje voor de killing fields in Phnom Penh!

Na een dag toeren weer terug in de stad. Beetje rondgelopen over de boulevard en het park (Franse overblijfselen) en op tijd naar bed.

Gisteren werd ik om zes uur in de ochtend opgehaald en naar het busstation gebracht voor mijn reis naar Sihanoukville. Ik dacht dat het een rechtstreekse bus was, maar nee. We gingen via Phnom Penh! Het eerste deel ging goed, en ook de overstap in PP. Nadat we net onderweg waren en de stad uitwaren stopten we al. 'Nee he, niet nu al lunch/plaspauze!' dacht ik. Maar toen er twee mannen met gereedschap onder de bus lagen begreep ik dat we pech hadden. Na een uur kwam onze vervangende bus gelukkig! Ik zat met een aardig Cambodjaans meisje naast me, die helaas geen Engels kon. Wel deelde ze super lekkere cakejes met me! Ze wilde ook eieren delen, maar die heb ik even overgeslagen, wat zagen die er ranzig uit! We zaten helemaal voorin, echt relaxt, zo kun je veel zien! Maar ook ga je automatisch meerijden. En dat kun je hier maar beter niet doen met al die scooters en tuktuks en getoeter. Uiteindelijk kwamen we pas om half acht in Sihanoukville aan! Maar dit was mijn laatste lange reisdag, behalve dan de vlucht terug natuurlijk...

In Sihanoukville zit ik in een luxe hotel. Ik had van mama en Arthur geld gekregen dat ik eigenlijk alleen mocht besteden voor een keer een beter onderkomen (overigens heb ik nergens te klagen gehad hoor!). Dus ik zit nu (nog steeds zeer betaalbaar) in een supermooie kamer met airco en warm water (niet echt nodig), zwembad, wifi (handig met mijn iphone) en ontbijt inclusief! Hier blijf ik drie daagjes relaxen. Ik ben net lekker met mijn benen in de zee geweest, denk wel goed voor mijn plekken! Het strand is niet echt mooi, maar toch lekker om in een strandtentje een boekje te lezen. Helaas is het weer nog steeds zéér wisselvallig, dus ik duim voor de zon!

Dikke kus