Scooteren door Zuid Laos

Hello there!

Daar ben ik weer, dit keer vanuit Pakse, in het zuiden van Laos!

De vorige keer dat ik schreef was vanuit de hoofdstad Vientiane. Hier heb ik een dag rondgefietst, wat tempels bezocht, heerlijk geluncht in een scandinavisch cafetje. Beetje de dag doorkomen, omdat ik die avond de nachtbus zou nemen. Ook ben ik even naar de dokter geweest voor mijn benen. Het zag er niet uit, zelf de Lao-people kijken en wijzen er steeds naar! Hmmm, omdat het mooi is misschien? Denk het niet... De dokter zei dat het waarschijnlijk een allergie was, en ik heb pillen en zalf gekregen. En het lijkt er op dat het er nu wat rustiger uitziet... Blijven smeren en duimen dat het ook helemaal weggaat. Ik heb er toch even foto's van genomen, voor straks voor het thuisfront!

Vientiane vond ik verder niet echt geweldig, ik had ook echt even een off-day qua mentaal... Beetje eenzaam enzo. Het kan echt van dag tot dag verschillen hier qua hoeveelheid (leuke) mensen die je tegenkomt! Maar goed, na een chat met pap en een mail met mam heb ik de knop omgezet, en in de tuktuk naar het busstation gelijk twee Belgen (Pieter en Annelies) en een Nederlandse meisje (Sandra) aangesproken die ik hoorde spreken over het 'Bolaven-gebied'. Ik wilde daar ook heen, maar had nog geen idee hoe ik daar mijn dagen zou gaan vullen. Maar na vijf minuten waren we er uit, en zouden we dat samen gaan doen! Top!

Dan de VIP-nachtbus... Wat een ervaring was dat! In Nederland heb je prima touringcars, waar je als je geluk hebt de rugleuning een eind naar achteren kan doen en misschien zelfs een voetsteun hebt. Neem dan de slaapbussen in Laos. In plaats van twee stoelen heb je aan ieder kant van het gangpad heb je twee tweepersoonsbedjes boven elkaar! De bedjes zijn ongeveer 1.65m lang, met een hard matras, maar met een kussen en een dekentje. VIP lijkt hier te betekenen: Very Inieminie People! Als je met z'n tweeen reist is dat natuurlijk prima. Maar ik reisde dus alleen, en ja hoor, ik kwam natuurlijk naast een Lao te liggen! Gelukkig een klein vrouwtje die haar tas stevig vast geklemt hield. Dacht misschien dat ik iets van haar wilde jatten, ipv dat ik zo iets zou denken! Enfin... Daar lig je dan, de bus vertrekt, en een heuse bus-stewardess (met blousje en sjaaltje!) deelt water, een chocolade pennywafel en een pepermuntje uit! En na een half uur gaat het licht uit en ga je (een poging doen om te) slapen. Opgekruld (kon niet lang uit liggen...) tegen het randje van het gangpad best redelijk geslapen. Ook wel op de andere zij, maar dan lig je echt face-to-face! Hmmm... Heb nu alleen nog beurse schouders en heupen vanwege de hardheid van het matras... Ach ja, je moet wat over hebben he!

De volgende ochtend aangekomen in Pakse waar ik Pieter, Annelies en Sandra weer zag (die zaten in een andere bus). Samen naar een guesthouse gegaan waar we een vierpersoonskamer hebben met airco, prima! Die dag hebben we gelijk een semi-automatische scooter gehuurd. Toch anders dan mijn Yamaha Neo's scootertje uit de middelbare schooltijd! Haha! Schakelen en remmen met je voeten. Duurde even voordat we het onder de knie hadden, en toen lekker op weg! Lekker rijden door het Laos-binnenland, prachtig!! We zijn naar Wat Phu geweest, een zeer oud tempelcomplex dat waarschijnlijk als blauwprint gediend heeft voor de tempels van Angkor Wat in Cambodja. Ik zal het jullie later kunnen vertellen of dit ook zo is als ik het met mijn eigen ogen gezien heb... Het was erg mooi, vooral het uitzicht. Onderweg ook nog met onze vier scooters met een pondje de Mekong overgestoken. Wat een ervaring was dat! Twee gammele kleine bootjes aan elkaar met wat planken ertussen waar je op kon staan. Een soort van Katamaran idee met een piepklein motortje! Op de terugweg moesten we zelfs midden op het water nog van bootje wisselen, geen idee waarom!

Vandaag weer met de scooter op pad gegaan, naar Tat Lo, een of andere waterval. Onderweg nog gestopt bij andere watervallen, en veel gezien. Het is echt een wat minder toeristisch gebied dat je merkt aan alle mensen die naar je lachen, kinderen die naar je zwaaien, prachtig! Uiteindelijk kwamen we na een hele rit aan op de eindbestemming... Een waterval waar bijna geen water uit viel! We waren helemaal naar de top gereden door blubberpaadjes, maar geen water! Ondanks het regenseizoen! Beetje jammer, maar het uitzicht was fantastisch!

Over dat regenseizoen gesproken, ik heb amper een bui meegemaakt. Gisteren helaas wel, binnen 1 minuut zeiknat! Gelukkig had ik mijn camera in de waterdichte tas van Sandra! Vandaag was het weer de hele dag zwaarbewolkt. En zodra het begon te spatten heb ik mijn poncho aangetrokken. Ik had expres een knaloranje poncho meegenomen, want ik kom natuurlijk uit Nederland, en daar ben ik best trots op! Maar het is ook de kleur van het boeddisme! Dus met keiharde regen, scheurend op je scooter met een flapperende oranje poncho moet er toch wel heel erg grappig uit hebben gezien!!! Een echte flying dutchman!! Maar hij kon gelukkig na tien minuten ofzo weer uit voor de rest van de dag!

Na ongeveer 300km in twee dagen te hebben gescooterd ben ik nu redelijk gaar. We hebben net heerlijk 'gegourmet', onmogelijk om uit te leggen hoe dat precies in zijn werk ging, maar wel erg lekker en spotgoedkoop! Nu dus even mijn blogje (blijven toch telkens hele epistels besef ik me!) schrijven, zo douchen, tas inpakken en morgen met de bus en de boot naar de 4000 Islands. We gaan naar een eilandje, beetje relaxen... Kijk er naar uit! Nu nog hopen dat de zon nog een beetje schijnt... (Ondanks dat ben ik gister met zware bewolking toch nog verbrand, hoe kan het ook anders...)

Ik hoop dat daar ook alles goed gaat! Tot de volgende keer!

Dikke kus