Been there, Don Det

Hallo allemaal!

Hier ben ik weer! Zoals je aan het vlaggetje kunt zien vanuit Cambodja! Maar zoals gewoonlijk zal ik eerst even de afgelopen dagen aan jullie updaten!

Vorige zondagochtend zijn we met de bus naar het '4000 Islands - gebied' gereden. Een gebied in de rivier de Mekong met, jawel, 4000 eilanden! Op het breedste punt is de rivier hier 14 kilometer breed, en als het droogseizoen is, en je zelfs een struik die boven water komt mee telt, dan kom je wel op 4000 eilandjes... We gingen met een behoorlijk onstabiel bootje over de Mekong naar 'ons' eiland Don Det. Het eiland zelf is niet groot, heeft wat restaurantjes en winkeltjes en voor de rest heel veel guesthouses. We hadden met z'n vieren (zelfde groepje nog steeds als in het vorige verhaal) twee bungalowtjes aan het water. Met een eigen badkamer én hangmatjes op de veranda! En dat voor nog geen 4 dollar per persoon voor dríe nachten!

Die eerste avond hebben we in een bar van een jonge Engelsman heerlijk westers gegeten en gedronken. Weer met een emmertje cocktail in de kussens gehangen en gekletst. De dag erop lekker in de hangmat gelezen en nagebrakt... Het weer was echt weer super! Zon, warm, top! Ook zijn we nog wezen 'tuben', hetzelfde principe als in Vang Vieng, maar nu zonder muziek en barren aan de kant. Het eerste deel ging best langzaam in de stroom, je moest vaak echt even bijpeddelen met je armen. Maar toen we bijna bij het haventje van ons eiland waren begon de stroming toe te nemen. Het werd gewoon eng! Gelukkig kwam het mannetje waar we de banden gehuurd hadden ons snel met zijn boot uit de rivier plukken. Niemand kon op eigen kracht de kant bereiken, zo sterk was de stroming ineens geworden! Freaky!

Eergister hebben we naast lekker lezen en luieren in de hangmat fietsen gehuurd. Hiermee zijn we naar het buureiland Don Khon gefietst welke met een oude brug is verbonden aan ons eiland. We zijn naar een waterval geweest en naar een soort van strandje aan de Mekong. Maar het water was zo vies hier (naar mijn standaarden dan...), dat ik het even voor lief heb genomen. Tijdens het tuben vond ik het water ook al niet te fris, maar hier nog minder...

's Avonds wilden we lekker pizza gaan eten. Wij naar de pizzeria, hebben ze geen pizza's! Dit is echt typisch Lao-style! Zo heb ik me wel vaker verbaasd over de gang van zaken. Lao-people zijn behoorlijk lui. Als je in een restaurant komt dan sloffen ze vaak op z'n elvendertigst naar je toe, of je moet zelf het menu gaan halen. Ze doen echt geen extra moeite zodat je misschien wat extra's besteld ofzo. Het maakt ze niet zo veel uit. Ook als je wilt betalen, dan moet je soms letterlijk met je geld wapperen voordat ze opstaan!
Bij een 'attractie' zoals een tempelcomplex, dan gaat de organisatie nét wat anders. Je komt aan, je krijgt een bonnetje. Je wilt betalen, 'nee, je moet dáár zijn om te betalen'. Hmmm, oke, naar het volgende loketje 50 meter verderop waar je dan betaalt, en dan weer 100 meter verder wordt je nog een keer gecontroleerd! Drie stappen voor één handeling! Maar goed, het houdt de mensen van de straat denk ik dan maar!

Wel zijn de mensen hier super aardig en betrouwbaar. Dit heb ik uit eigen ervaring. We hadden ingecheckt op het eiland, en ik schommelde net in mijn hangmatje, komt de eigenaresse aangelopen 'Room 3, room 3!!'. Uh ja, dat ben ik. 'Hier is je portomonnee!'. Oeps, had ik die dus gewoon op tafel laten liggen! Hahaha! En alle passen én al het geld zat er nog gewoon in! Ongelofelijk! Zelfs in Nederland mag je hopen dat ze er niet alles uithalen!

Anyways, verder met het verhaal. Gisteren zijn we om 08.00u van Don Det vertrokken. Ik ging naar Siem Reap in Cambodja, en de Belgen en Sandra naar Phnom Penh. We vertrokken met dezelfde boot en bus gelukkig. Ook hier moesten we op diverse momenten wachten. Waarom en/of waarop was eigenlijk altijd de vraag. Zitten we ergens al drie kwartier te wachten, gaan we even plassen, komen we terug staat er ineens een bus waar iedereen al in zit! Ook aan de grens natuurlijk weer veel tussenstappen. Loketje 1: stempel voor 2 dollar omdat je Laos uitgaat. Loketje 2: Quarantaine, waar je moet aangeven of je ziek bent en waar je temperatuur gemeten wordt. Iedereen vult hier natuurlijk in dat hij/zij kerngezond is! We vroegen ons dan ook af wat er zou gebeuren als je ziek was! Loketje 3: invullen van de paperassen voor het visum van Cambodja, inclusief 23 dollar. Loketje 4: aankomststempel Cambodja voor 1 dollar.

Na een uur aan de Cambodjaanse grens te hebben gezeten kwam onze aftandse bus eraan. Ziet er niet uit, de bagagekleppen worden met touwtjes vastgebonden, we moeten met een plastic stoeltje de bus in, omdat de traptreden zijn afgebroken. Heerlijk! Wel prima beenruimte gelukkig. En dan eindelijk weer verder op weg! Ergens nog wat gegeten, en uiteindelijk kwam het moment van afscheid. Echt wel jammer, want ik heb ik tijden niet zoveel gelachen! Belg Pieter heeft zo'n ontzettend droge humor, en ik was natuurlijk prima publiek voor hem! Ik trapte in elke grap van hem! Ook de meiden waren super. Al met al een leuke tijd met ze gehad. Maar iedereen heeft zijn eigen route, en ik dus ook!

Daarna dus overgestapt op een andere bus. En na een lange reis kwam ik dan eindelijk om 22.30u aan in Siem Reap! Op zich een prima guesthouse waar ik in zit, waar ik ook de volgende dagen blijf.

Vandaag ben ik een beetje door de stad aan het lopen, weer 'even' internetten (duurt altijd langer dan gepland, maar het is hier wel lekker koel!). Siem Reap is een behoorlijk ontwikkelde stad, met veeeel restaurants, luxe hotels, ongelofelijk. Maar niet zo gek, want ook ik zit hier met één reden, en dat is een meerdaags bezoek aan de tempels van Angkor Wat, het achtste wereldwonder volgens de Cambodjanen. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn! Dat horen jullie de volgende keer weer!

Bedankt weer voor de berichtjes! Altijd leuk om te lezen!

Dikke kus