Nicaragua!
Blijf op de hoogte en volg Fleur
14 Juli 2014 | Nicaragua, Posintepe
Hola, Como estas!?
Afgelopen woensdag begon mijn avontuur in Midden-Amerika. Met enige (positieve) spanning vertrok ik van Miami naar Nicaragua. Een nieuw continent, nieuwe landen, Spaanse taal. Azië, Afrika, daar ben ik wel gewend aan de manier van leven en reizen, maar hier? Ik kon me er eigenlijk geen voorstelling van maken op voorhand. Om toch een wat gemakkelijkere start te hebben heb ik thuis al de eerste vijf dagen geregeld. Ik ga op Spaanse cursus en ik zal verblijven in een Nicaraguaans gastgezin.
Ik vloog op Managua en had naast de spanning van de nieuwe ervaring ook de spanning of ik de halve finale Nederland-Argentinië wel kon zien, want ik zou een uur en een kwartier vóór de aftrap landen. Ik, met mijn oranje shirt (Thnx Ron) al aan, zat heel toevallig naast een jongen in het vliegtuig die het voetbalshirt van Argentinië aan had!
Het ging gelukkig snel bij de koffers en de douane en ik werd keurig opgehaald zoals was afgesproken. Ik zei nog tegen mijn driver dat ik wel hoopte op tijd in Granada te zijn voor de wedstrijd. Maar hij verstond/sprak geen woord Spaans! Hmmm, wijzen dan maar, naar mijn shirt, het klokje in de auto, een bal vormen met mijn handen! Ah ja! Hij begreep het!! En gelukkig zat ik vijf minuten na de aftrap in de tuin van mijn nieuwe familie voetbal te kijken, tussen de loslopende kippen en honden!
Ik slaap in een eigen kamer bij mijn gastmoeder Vanessa en haar zoontje Anthony. Ik douche met een tuinslang met koud water, maar ik geniet. Verder op in de straat wonen haar ouders, zus, nichtje en weet ik wie allemaal nog meer. In dit huis speelt hun leven zich af; hier lunchen we en hebben we avondeten (rijst, kip, salade, en veel koriander! Iieeeuu, moet ik echt aan wennen). Het is meestal volle boel. En hardcore Spaans! Ik word volledig in het diepe gegooid. Vanessa spreekt wel enigszins Engels, maar doet dat voor mijn eigen bestwil zo min mogelijk!
Ik heb mijn eigen fiets, hoewel fietsJE... Ziet er niet uit, lijkt wel of ik op een kinderfiets fiets, met mijn knieën die boven het stuur uit komen ongeveer! Haha! Tja, hoewel ik niet erg lang ben, ben ik hier toch meestal een kop groter dan de mannen en vrouwen!
Maar dat deert niet, en met een grote lach fiets ik elke dag door de straten en de markt naar het schooltje voor mijn lessen. Heerlijk, het voelt al snel vertrouwd met een 'adios' hier en daar; wat gefluit naar mij als 'gringo' (voelt dan toch weer een beetje als Doutzen ;-)), gezwaai, de drukte van de markt, het getoeter van de taxi's, de magere paarden voor de koetsjes; het Nicaraguaanse leven!
Alles is echt spot goedkoop, niet normaal meer. Tis dan ook niet voor niks het twee na armste land in de beide continenten Amerika. Ik maakte zo ook de fout bij het pinnen van geld; ik dacht met 1000 cordoba iets van €280 te hebben; ik rekende daarna wat drinken af, en moest 120 cordoba betalen. Huh!? Zoveel!? Wat blijkt, 1000 cordoba is €28! Reken maar uit wat ik voor vijf biertjes moest betalen! Bijna niks!
Ik krijg les in het kleine schooltje van Vanessa. Het is niet meer dan een klein lokaal met wat stoeltjes en tafeltjes, een tuin, wc én gelukkig wifi (overigens ook bij opa en oma!). Hier krijg ik les van Marlon, een leuke Nicaraguaanse vent. Één-op-één, van 08:00 tot 12:00. Best intensief, maar ik merk langzamerhand dat ik dingen steeds sneller begrijp en mijn woordenschat groter wordt. Ik val soms terug op mijn Frans, en dat na dertien jaar. En ik spreek soms dingen op zijn Italiaans uit, terwijl ik nog nooit Italiaans heb gesproken, grappig. Echter de idiote verwachting dat ik na vijf dagen Spaanse les de taal wel onder de knie zou hebben heb ik toch maar laten varen! Haha!
Marlon heeft gelukkig geduld en we lachen heel wat af. Om de gekke zinnen die ik maak met verkeerde woorden, of om zijn fouten in het Engels.
S middags fiets ik naar 'opa en oma' voor de lunch en daarna ben ik drie keer met Marlon op pad geweest; rondje kerken in de stad (prachtig), naar een look-out-point vanaf een heuvel over Granada, de nabije krater incl meer en een vulkaan, super! En een boottocht langs de grote huizen op separate eilandjes, over een heel groot meer. En we sluiten de dag standaard af met een biertje op het terras! Ook de losersfinale en de grote finale van het WK heb ik hier gekeken met mijn roommate, een leuke Canadese dame. Ik heb zelfs mijn eigen kleren gewassen a la Nicaragua-style! Kleren in een emmertje met sop en daarna raggen over geribbelde tegels, uitwringen en ophangen!
Morgen is het tijd voor afscheid en de start van een nieuw onderdeel van mijn reis. Op naar Isla Ometepe, een eiland in lake nicagarua!
Hasta luego!
Afgelopen woensdag begon mijn avontuur in Midden-Amerika. Met enige (positieve) spanning vertrok ik van Miami naar Nicaragua. Een nieuw continent, nieuwe landen, Spaanse taal. Azië, Afrika, daar ben ik wel gewend aan de manier van leven en reizen, maar hier? Ik kon me er eigenlijk geen voorstelling van maken op voorhand. Om toch een wat gemakkelijkere start te hebben heb ik thuis al de eerste vijf dagen geregeld. Ik ga op Spaanse cursus en ik zal verblijven in een Nicaraguaans gastgezin.
Ik vloog op Managua en had naast de spanning van de nieuwe ervaring ook de spanning of ik de halve finale Nederland-Argentinië wel kon zien, want ik zou een uur en een kwartier vóór de aftrap landen. Ik, met mijn oranje shirt (Thnx Ron) al aan, zat heel toevallig naast een jongen in het vliegtuig die het voetbalshirt van Argentinië aan had!
Het ging gelukkig snel bij de koffers en de douane en ik werd keurig opgehaald zoals was afgesproken. Ik zei nog tegen mijn driver dat ik wel hoopte op tijd in Granada te zijn voor de wedstrijd. Maar hij verstond/sprak geen woord Spaans! Hmmm, wijzen dan maar, naar mijn shirt, het klokje in de auto, een bal vormen met mijn handen! Ah ja! Hij begreep het!! En gelukkig zat ik vijf minuten na de aftrap in de tuin van mijn nieuwe familie voetbal te kijken, tussen de loslopende kippen en honden!
Ik slaap in een eigen kamer bij mijn gastmoeder Vanessa en haar zoontje Anthony. Ik douche met een tuinslang met koud water, maar ik geniet. Verder op in de straat wonen haar ouders, zus, nichtje en weet ik wie allemaal nog meer. In dit huis speelt hun leven zich af; hier lunchen we en hebben we avondeten (rijst, kip, salade, en veel koriander! Iieeeuu, moet ik echt aan wennen). Het is meestal volle boel. En hardcore Spaans! Ik word volledig in het diepe gegooid. Vanessa spreekt wel enigszins Engels, maar doet dat voor mijn eigen bestwil zo min mogelijk!
Ik heb mijn eigen fiets, hoewel fietsJE... Ziet er niet uit, lijkt wel of ik op een kinderfiets fiets, met mijn knieën die boven het stuur uit komen ongeveer! Haha! Tja, hoewel ik niet erg lang ben, ben ik hier toch meestal een kop groter dan de mannen en vrouwen!
Maar dat deert niet, en met een grote lach fiets ik elke dag door de straten en de markt naar het schooltje voor mijn lessen. Heerlijk, het voelt al snel vertrouwd met een 'adios' hier en daar; wat gefluit naar mij als 'gringo' (voelt dan toch weer een beetje als Doutzen ;-)), gezwaai, de drukte van de markt, het getoeter van de taxi's, de magere paarden voor de koetsjes; het Nicaraguaanse leven!
Alles is echt spot goedkoop, niet normaal meer. Tis dan ook niet voor niks het twee na armste land in de beide continenten Amerika. Ik maakte zo ook de fout bij het pinnen van geld; ik dacht met 1000 cordoba iets van €280 te hebben; ik rekende daarna wat drinken af, en moest 120 cordoba betalen. Huh!? Zoveel!? Wat blijkt, 1000 cordoba is €28! Reken maar uit wat ik voor vijf biertjes moest betalen! Bijna niks!
Ik krijg les in het kleine schooltje van Vanessa. Het is niet meer dan een klein lokaal met wat stoeltjes en tafeltjes, een tuin, wc én gelukkig wifi (overigens ook bij opa en oma!). Hier krijg ik les van Marlon, een leuke Nicaraguaanse vent. Één-op-één, van 08:00 tot 12:00. Best intensief, maar ik merk langzamerhand dat ik dingen steeds sneller begrijp en mijn woordenschat groter wordt. Ik val soms terug op mijn Frans, en dat na dertien jaar. En ik spreek soms dingen op zijn Italiaans uit, terwijl ik nog nooit Italiaans heb gesproken, grappig. Echter de idiote verwachting dat ik na vijf dagen Spaanse les de taal wel onder de knie zou hebben heb ik toch maar laten varen! Haha!
Marlon heeft gelukkig geduld en we lachen heel wat af. Om de gekke zinnen die ik maak met verkeerde woorden, of om zijn fouten in het Engels.
S middags fiets ik naar 'opa en oma' voor de lunch en daarna ben ik drie keer met Marlon op pad geweest; rondje kerken in de stad (prachtig), naar een look-out-point vanaf een heuvel over Granada, de nabije krater incl meer en een vulkaan, super! En een boottocht langs de grote huizen op separate eilandjes, over een heel groot meer. En we sluiten de dag standaard af met een biertje op het terras! Ook de losersfinale en de grote finale van het WK heb ik hier gekeken met mijn roommate, een leuke Canadese dame. Ik heb zelfs mijn eigen kleren gewassen a la Nicaragua-style! Kleren in een emmertje met sop en daarna raggen over geribbelde tegels, uitwringen en ophangen!
Morgen is het tijd voor afscheid en de start van een nieuw onderdeel van mijn reis. Op naar Isla Ometepe, een eiland in lake nicagarua!
Hasta luego!
-
15 Juli 2014 - 08:31
Manon:
Wauw fleur, klinkt allemaal echt helemaal super zeg, zit je verhaal gewoon lachend te lezen. Hoop dat je volgende bestemming net zo bijzonder is zxx -
15 Juli 2014 - 11:08
Arthur:
Hoi Fleurtje, in een grauwe stad met miezerregen en in een pand dat bijna onttakeld is, zijn dit de echte zonnestralen. Mooi verhaal weer. En lekker vlot geschreven, dus je sollicitatiebrief bij onze familiekrant is meer dan welkom. Zoen! -
15 Juli 2014 - 11:41
Bart:
Leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt Fleur! Kijk al uit naar je volgende verslag. Veel plezier! -
15 Juli 2014 - 20:51
Kaat:
Oye Florita! Eso ya empieza a gustarme! Enhorabuena. Heb nu eindelijk door dat ik je tekst moet copy-pasten in een word-doc en dan gewoon nummertje 12 ertegenaan! Mooie verhalen waarin telkens weer naar voren komt hoe positief je tegenover alle nieuwe invloeden staat. Dat siert je en maakt je tot de mooie, succesvolle vrouw die je bent. Un beso muy fuerte y que sepas (ja dáár komt de grammar om de hoek) que estoy orgullosa de ti!
-
16 Juli 2014 - 18:18
Ron:
Startte me lezen en had direct een brede glimlach op mijn gezicht.
Zie het helemaal voor me hoe je op die fiets zit. Maar je kunt wel fietsen!
Blijf je vooral een ontzettend stoer mokkel vinden. Beetje jaloers op die wilde kant.
En dat voor iemand zoals jij, die normaal een beetje control freak is.
Eigenlijk niet te verklaren die twee uitersten Fleur.
Blijf schrijven want het is hier morgen ook maar een matige 30 graden.
Liefs Ron, Jenny en kids -
16 Juli 2014 - 20:17
Annelies:
Hey Fleur superleuk om je verslagen te lezen; wat kun je toch veel beleven in één week!;)
Veel plezier nog! Annelies (vanuit een bloody hot Italie, en da's dan weer geen Spaans;)) -
18 Juli 2014 - 11:03
Jolanda:
Fijn dat je ons bijpraat. Ben benieuwd naar je volgende verslag. Veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
